Medeni İnsan

       

Duygularımın denizinde fırtınaya tutulmuş kalbimin sesini susturamadığım bir gündeyim yine . İdeolojik fikirlere , etnik kökene , dine, kültür düzeyine , ekonomik  güce , bulunduğumuz şehre vb. Göre gruplara bölünmüşüz , önyargıların sardığı düşüncelerimizle bizden olmayanı kabul etmemek , dışlamak için elimizden geleni yapıyoruz . Artık bir "merhaba" demenin bile büyük kabahat hakaret görüldüğü insan topluluklarıyla karşı karşıyayız . Fuzuli'nin "şikayetname'sindeki gibi "Selam verdim, rüşvet değildir diye almadılar. Hüküm gösterdim, faydasızdır diye iltifat etmediler. " peki nedir bu içimizdeki dışlama arzusu , nedir insanları paylayarak egomuzu tatmin duygusu? Paramızla, mevkimizle , eşyalarımızla büyüklenme tutkusu? Kimse kimseyi beğenmek zorunda değil , ama kimsenin kimseyi hor görmeye dışlamaya hakkı yoktur olamaz da .Zamanında  defalarca tek yürek olmuş bir milletiz, peki ne oldu da tahammül düzeyimiz kalmadı ? Binlerce yıllık kültürün barındığı Anadolum bu insanlar sana yakışmıyor.Zaman birlik olma bir olma zamanıdır. Bazen düşünüyorum ve daha iyi anlıyorum ,hakiki dostlarımın hep yabancı milletlerden olmasının nedenini . Önyargısız , samimiyetinden  zerre şüphe etmediğim , bir gün paylaşımlarımı görmeyince hemen telaşlanan,dünyanın öteki ucundan duygularımı , sevinçlerimi , kaygılarımı hisseden sevgili dostlarım .Gerçek medeniyetin yolu ancak ve ancak insana verilen değerden geçer.