Nostaljik Pazartesi: 23 Garip Kemancı

Bazen yolunuz öyle bir insanla kesişir ki bambaşka ufuklara doğru akar gider zaman. Yirmili yaşlarımın başında  tam da bugünlerde tanıdığım ve yaşamımın güzelliklerden yana yönlenmesinin baş rol oyuncusu .Müziğin eşsiz büyüsüne kapılıp , hayata başka pencerelerden bakan ve benim de bakmamı sağlayan bir çift ela göz. Mütevaziliğin zirvesinde ,hayatı basite indirgeyip  anlık yaşayan ,  kendini "Ben bir garip kemancıyım ne gerek bana gümüşlü zurna " diye tabir edip paranın sadece bir araç olduğunu her defasında gösteren ,yaşamın hırslarına inat kemanına sarılıp yüreğindekileri arşeye döken ,bir o kadar ince ruhun sahibi. Tepeden tırnağa ,tam bir salon beyefendisi. Boş konuşmayı sevmeyen , girdiği her toplumda kendini de kemanını da  hayranlıkla dinlettiren ,şakanın dozunu esprinin yerini bilip ,kimseyi kırmayan laf sokma çabasından uzak ,nazikliği elden bırakmayan , politika din gibi hassas konularda herkesi olduğu gibi kabul eden engin bir yürek. Üç günlük dünyada geriye bırakacağı bir hoş sada olduğunu bilip , kemanından başka yar tanımayan ,yüreğimde  uşşakta başka , hüzzamda başka , kürdilihicazkarda başka yaralar açan , akan gözyaşlarımın sonuna kadar hakkını veren keman üstadı . Kendini her konuda yetiştirmiş , bulunduğu çevrenin kültürüyle yoğrulmuş  bilge kişilik , güzel insan seni tanımak benim en büyük gurur kaynağım ve şansım .Sanat müziğini bana sevdirmekle kalmayıp sunuculuğa adım atmamı isteyen ve çok genç yaşımda özel çevrelerde bulunmamı sağlayan, beni çok iyi tanıyıp sentezleyen  ve her zaman el üstünde tutup nazımı çeken " ötesi yok gız" sözüyle her defasında her konuda destekleyen kendi deyimiyle " bir garip kemancı " hayatımda hep olduğun , danıştığım her konuda bana  , doğruyu gösterip yön verdiğin için sonsuz teşekkürler , sevgiyle kal Atila Hocam .