GırGır....

"Gırgır giren eve dırdır girmez" . Bir zamanların bu reklam sloganıydı, hey gidi hey.

  Tigris bu da nerden çıktı şimdi dediğinizi duyar gibiyim.

Efendim anlatayım hemen o halde. Gözüme takılan eskiye dair ne varsa tam yazmalık diyorum.

Bugün de evin emektarı gırgırımız bana  öyle mahzun mahzun bakıyordu ki,yüreğim burkuldu. ay kıyamam ben sana." Az mı üstünde taşıdın beni "dedim ve soluğu bilgisayarın başında aldım.

 60 yıllarda İzmir'de üretilmeye başlanan ve "Gırgır" diye patenti alınan  bu mekanik alet zamanla bu tür süpürgelerin adı oluvermiş ve her evin başköşesine kurulmuş. Hatta öyle ki, herşeye dantel örmeye meraklı annelerimiz gırgırın örtüsünü de yapmayı ihmal etmemişler.

  Annelerimizin temizlik yardımcısı gırgır ortaya çıktı mı hemen üstüne binerdik. Tabiki anne terliği  ve en tiz perdeden annenin sesi de arkamızdan bizi kovalardı."kaç kere dedim sana üstüne binme kıracaksınnnnn" Arap sabunu kokulu Bünyan ya da Isparta halılarının üstünde dans eder gibi nazlı nazlı süzülür, ne var ne yok içine toplardı. Bazen de alt kapakları birden açılır ne kadar toz varsa halıya dökülürdü.  Haa bir de sapını mikrofon olarak kullanırdık.. O dönemin en moda şarkılarını söylerdik, bir sanatçı edasıyla.

 Misafirin "Aaa ne temiz eviniz var" sözünden gururlanan evin hanımı "yok canım ortalığı bir gırgırladım o kadar" diyerek çok temiz  titiz olduğunu da içten içe belirtmeden edemezdi. Yani aslında" hergün temizlik yaparım, evi silip süpürürüm, siz gelmeden de gırgırla son bir üstünden geçtim" manasına gelirdi bu sözü.

 Nerde şimdi o  canım el dokuması Isparta halıları, Bünyanlar. Evimize duvardan duvara serilen,naylondan halılar gelince, amerikan bezinden kılıflarda naftalin kokuları içinde kapı arkalarına saklanır oldular.  Çalı süpürgesinden sonra devrim niteliğinde sayılabilecek gırgır  da yerini artık son yıllarda elektrikli süpürgeler ve şarjlı el süpürgelerine  bırakır oldu. Hatta ve hatta üretilmiyormuş artık. Her ne kadar büyük gırgırlar bir bir evlerimizi terk etseler de hala her evin bir el gırgırı vardır. Öğrenci evlerinin de vazgeçilmezleri arasındadır. Rengarenk plastikten envai çeşitte üretilmiş el gırgırları küçük kırıntıları toplamakta oldukça başarılıdır. Şarjlı el süpürgesini açana kadar iki dakikada alıverir, toz kırıntı ne varsa. Hatta evin en küçüğü bu işle görevlidir. " Hadi yavrum şu kırıntıları bir gırgırlayıver de basmayalım, gühatır" denir ve çocuk büyük bir heyecanla gırgırlar her yanı.

  Ama oyuncak gibi oynamalarına asla izin verilmez, hele de evin yaşlı bireyleri tarafından azarı yemeden duramaz. " Hadi kaldır yerine, kıracaksın, tozunu yere dökeceksin" sözleri eşliğinde el gırgırı çıktığı köşesine geri girer. 

  Sahi sizin evin de bir gırgırı ve her fırsatta üstüne binen bir ufaklığı var mıydı?