Nostaljik Pazartesi:Tramvay Teyzeleri

Bloğunu severek takip ettiğim sevgili Sürpriz Misafir  bu akşam yeni bir etkinlikle çıktı karşıma. Her pazartesi günü eski bir yazımızı yeniden paylaşmak. Düşünüyorum da harika bir etkinlik . Geçen sene bu zamanlar 30 takipçim vardı. Şimdi 243'e ulaştı. Yeni gelen blog dostları genellikle son yazılarımızı okuyor. Hal böyle olunca güzel yazılarımız görülmüyor. Bu etkinlik sayesinde yeni takipçilerimize güzel yayınlarımızı okuma fırsatı sunacağız. Herkesi bu etkinliğe davet ediyorum . Ve yayınladığım zaman çok beğeni alan Tramvay Teyzelerine ilk sırada yer veriyorum.

Eskişehir'de hayatı büyük ölçüde kolaylaştıran tramvay sıklıkla bindiğim ve insanları gözlemlediğim  toplu taşım aracı .Gözlemlerim sırasında  sıkça rastladığım tramvayın olmazsa olmazları ,65yaş ve üstüne ücretsiz binme hakkı verildiğinden beri daha çok gördüğüm, misafirliğe giden ya da dönen teyzeler oluyor. ( Ben onlara Tramvay Teyzeleri diyorum) Genelde değişmez kurallarla benzer özellikler taşırlar . Bu teyzelerimizin çoğunlukla eşleri ölmüştür yalnız yaşarlar . Her gün  gezmeye , mevlüte gitmek en büyük sosyal etkinlikleridir.Her misafirlikte  yedikleri pastalar böreklerle kilolarına kilo katarlar. Genellikle iş çıkış saatlerinde evlerine gitmeyi tercih ederler. Çoğunlukla genç insanlar hemen yer verirler.Ama bazen  okuldan işten çıkmış yorgun genç insanların onları görmezden geldiği de olur.O zaman  başlarında dikilip yer vermeleri  konusunda bakışlarıyla rahatsız ederler, olmadı karşı tarafın  duyacağı şekilde sızlanmaya başlarlar . Dizleri ağrır genelde . Yine olmadı sözle girişirler. İnsanlığın kalmadığından , şimdiki gençlerin büyük küçük   tanımadığından dem vururlar . Sonunda bir genç yer verir Allah razı olsun demeyi ihmal etmeden büyük bir gururla tahtına kurulur. Yorgunluğu , dizlerinin ağrısı birden geçer ve başlar gittiği misafirliktekileri anlatmaya . Ya pastalar güzel değildir , ya ev sahibinin yeni eşyasını beğenmezler, olmadı gelininin kulaklarını çınlatır . Bu sırada istisnasız, bir telefon markasının klasik zil sesinde ,çalan telefonunu  güçlükle kol çantasından çıkarır ,tramvayda bütün insanların duymadığını düşünerek daha da çok bağırarak , "heee yoldayım geliyorum " gibi benzer cümlelerle meramını anlatır. Parmaklarında alyansları ve hacıdan gelmiş akik yüzükleri mutlaka olur.Genellikle gülsuyu ya da zambak kolonyası favori kokularıdır.buna sarımsak kokulu nefeslerini bastırmak için çiğnedikleri karanfil kokusu karışır . Bembeyaz akça pakça yüzlü sevimli ihtiyarcıkların ceplerinde , her fırsatta çektikleri tesbihleri vardır.(son yıllarda parmaklarında dijital tesbihlerle la ilahe  illallah çekerlerken, tramvayda yaşadığınız sıkıntıdan dolayı  siz içinizden la havle çekersiniz ).Mantolarının üstünde siyah ya da kahverengi şalları mutlaka olmalıdır. Çantalarında patikleri ve dua kitaplarının yanında, misafirlikte ikram edilen şeker ya da çikolata vardır ,  ağlayan , mızmızlanan çocukları susturmak için  verirler. Akşam saati olması nedeniyle kıpırdayacak yerin olmaması inmeyi ve binmeyi kat be kat güçleştirirken , teyzelerimiz sizi tramvaydan indirmemek için ellerinden geleni yaparlar. Binerken de öyle bir güçle sizi ittirirler ki bu yaşta bu kuvvet dedirtir insana.Yine de tramvayın vazgeçilmez en renkli yüzleridir onlar .( bu arada ben mutlaka onlara yer verip hayır dualarını almayı severim  )