Mustafa Kemal'im

Ne zaman bu kalpli kolyemi taksam , meraklı sorularla karşılaşırım. " o kalp açılıyor mu, içinde kimin resmi var ?" Ben de her seferinde aynı hoş tavrımla "sevdiğimin resmi var" diye cevap veririm. Şaşkın ve meraklı bakışlar " aaa haberimiz yok, kim bu şanslı erkek " ifadeleri üzerine " Onu tanımak Onu sevmek asıl benim en büyük şansım " cevabım üzerine ısrarla kalbi açtırıp resmi görmek isterler. Kemalim ,Mustafa Kemal Paşam seni ilk tanıdığım günden beri bu kalbi dolduracak başka bir erkek, bir insan, bir adam olamadı. Yerine kimseyi koyamıyorum. Hangi resmine baksam asaletin , beni her seferinde büyülüyor . Hayatını adadığın Türk Milleti için yaptıklarını okudukça senin kıymetini bilmeyen , karalayanlara kızgınlığım arttıkça artıyor. Her sene sana olan sevgim ve özlemim kat be kat çoğalıyor. Nasıl da isterdim, kurduğun Cumhuriyet'in ilk öğretmeni olarak hizmet etmeyi. Seni her gün her an kalbimde ,fikirlerinle , ülkem için yaptığın bütün herşeyle hissediyorum. Senin aydınlattığın yolda emanetlerine sahip çıkarak çocuklarını , öğrencilerini yetiştirmek için elimden geleni yapıyorum. 10 Kasımlar hep hüzün, hep özlem kokuyor. Bu dünyada seni görme şansına erişemedim ellerinden öpemedim ama biliyorum ki , öte dünyada olacak kavuşmamız. Mustafa Kemal Atatürk'üm Önünde bir kere daha saygı ve minnetle eğiliyorum.