İnsan Olabilmeli

Şeffaf olmalı insan, şeffaf. Baktığında yüreğinin en kuytu köşeleri görülebilmeli.
Zifiri karanlıkta, gri de olsa, göstereceği bir rengi olmalı.
Cam kadar saydam olmalı insan. Bir o kadar da narin olabilmeli. Çarptığında kırıldığı kadar kırdığını da unutmamalı.
 Ketumuluğun en mahremini giyinirken, başkasının hayatını didik didik etme hakkına sahip olmadığını bilmeli.
Kimsenin hayatına  burnunu sokmamayı öğrenmeli insan. Uzanamadığı her ciğeri mundar etmemeli.
Asla yaşayamayacağı hayatları, başkalarına da zehir etmemeli.
Borcuna ,sözüne sadık kalabilmeli insan. Ağzından çıkan her kelimede iki kere düşünebilmeli.
Söylediklerinin bir bedeli olduğunu bilmeli. Er ya da geç bedelini ödediğini de başına gelen her musibette hatırlayabilmeli.
Hayatın ciddiyetiyle dalga geçmemeyi öğrenebilmeli.
Koşulsuz sevebilmeli. Mazeretler ve engeller arkasına sığınıp, menfaatlerinin esiri olmadan sevebilmeli.
Perde kapandığında bir hoş sadadan ibaret olacağını bilmeli. Her nefes alışında,  her gecenin sabahında şükredebilmeli.
Soğanı ekmeğe katık ettiğinde, baklava börek yediğinde de  sonunda acıkacağını her daim hesap etmeli.
Hırsın deli fırtınasında yolunu kaybettiğinde,herşeyin kocaman bir hiçlik olduğunu görebilmeli.
İnsan olmayı bilmeli, adam gibi adam olabilmeli.

İnsan olabilmeli