Son zamanlarda çok düşünür oldum.
Neden bu kadar eskiye özlem duyup göz yaşı döktüğümü.
Sanki bana inat yaparmışcasına sosyal medya hesaplarından çocukluğumuz şöyle güzeldi , böyle güzeldi, şu objeyi, şu anı hatırladınız mı dercesine gözüme gözüme sokuyorlar çocukluğumu.
Bu paylaşımlardan anladığım çoğu insanın benimle aynı duyguyu paylaşıyor.
Ne vardı ki eskide bu kadar özlem duyuyoruz.
Bundan bir 20-30 sene sonra şimdiki çocuklar da acaba bu günleri özlemle anacak mı?
Eğer anacaklarsa o zaman neden biz bu zamanı beğenmiyoruz ve geçmişi özlüyoruz.
Çocukluğumuzdaki sır nedir.
Hatta bu sabah bir arkadaş İnstagramda paylaştığım çiçek resmiyle çocukluk anılarına geri döndüğünü söyledi.
Çiçekler aynı çiçek de değişen zaman mıydı?
Son zamanlardaki bu nostaljik tavırların sebebini bilen var mı ?
Onca zor şartlara olan özlemin sebebi ne ?
Teknolojinin bize sunduğu nimetlerle rahat yaşamak varken, sobalı evlerde tüten çaydanlığa döktüğümüz gözyaşı neden
Ya da bizden önceki nesillerin bizim özlemle andığımız çocukluğu beğenmeyip kendi dönemlerine duydukları özlem neden ?
Şimdiki andaki mutsuzlukların nedeni ne?
Yaşadığımız dönemse suçlu, peki neden o zaman bizim çocukluğumuzdaki dönemi de büyüklerimiz beğenmiyordu, onların dönemini de bir önceki nesil ve öncesi, öncesi.
Sanki ayna içinde aynalara bakar gibiyim ama başımı döndürüyor bu sorular.
Herkes bulunduğu dönemin şikayetçisi.
Kafamda yine deli sorular
Neden ,neden, neden ....
Çocukluğumuzdaki sır nedir.
Hatta bu sabah bir arkadaş İnstagramda paylaştığım çiçek resmiyle çocukluk anılarına geri döndüğünü söyledi.
Çiçekler aynı çiçek de değişen zaman mıydı?
Son zamanlardaki bu nostaljik tavırların sebebini bilen var mı ?
Onca zor şartlara olan özlemin sebebi ne ?
Teknolojinin bize sunduğu nimetlerle rahat yaşamak varken, sobalı evlerde tüten çaydanlığa döktüğümüz gözyaşı neden
Ya da bizden önceki nesillerin bizim özlemle andığımız çocukluğu beğenmeyip kendi dönemlerine duydukları özlem neden ?
Şimdiki andaki mutsuzlukların nedeni ne?
Yaşadığımız dönemse suçlu, peki neden o zaman bizim çocukluğumuzdaki dönemi de büyüklerimiz beğenmiyordu, onların dönemini de bir önceki nesil ve öncesi, öncesi.
Sanki ayna içinde aynalara bakar gibiyim ama başımı döndürüyor bu sorular.
Herkes bulunduğu dönemin şikayetçisi.
Kafamda yine deli sorular
Neden ,neden, neden ....
Ama çocukluğumuz güzeldi :)
YanıtlaSilAma çocuklukta çok zorluk çektik belki de
SilPeki neden?
YanıtlaSilben cevabını bulamadım sizce neden ?
SilAklımda deli sorular diyorsun...Evet zaman tosluyor bu sorular ama bence sadece güzel anılara özlem var. Günümüzde ise o anıların yaşanma şansı zayıf olduğu için değerli görüyoruz. Eski günlerde yaşadığı kötü olaylara özlem duyan var mı, yok. O zaman aslında insan güzellikleri istiyor. Hep hayatımda güzellikler olsun diyorsun. Mesela, 40 yaş tecrübesinin güzelliği de çok güzel, aanı yaşasana ama yok. 60 yaşına gelince de hey gidi 40 yaşım deriz:) O zaman bence en değerli şey:Ne geçmiş ne gelecek, BU ANDIR.
YanıtlaSilÇok doğru güzel anlata özlem var
SilKimse bulunduğu anda yaşadığı güzellikleri görmüyor ya da görmek istemiyor.
Hep bizim zamanımızda diye başlıyor cümleler.
Teknolojinin bize sunduğu nimetlerle rahat yaşamak varken, sobalı evlerde tüten çaydanlığa döktüğümüz gözyaşı neden, şu güzel sözler ile ben demaalesef çocukluğuma gittim:)
YanıtlaSilSevgili Tigris öğretmenim biraz bugünden rahatsızız. Hukuksuzluktan, yalandan, rantdan, kadına ve çocuğa istismardan, samimiyetsiz insanlardan, arkadaş ve eş dosttan yediğimiz kazıklardan, saygı ve sevginin son kırıntıları ile mücadelemizden dolayı bir parça mutsuz daha çok umutsuz, biraz keyifsiziz aslında. Kavgamız bu. Apartmanımızda yıllardır selam vermeyen komşularım var. Çocukken böylemiydi. Bir apartmana yeni bir komşu gelse diğer daireler oturur üşenmez akşam yemeği yapar, yeni komşusuna hoşgeldin der yemek dolu tencereyi gözlerinin içi gülerek uzatıverirdi. Eskiden içten insanlık vardı. Bugünlerde insanlık kayıp. Sanırım özlemimiz bu sebepten..
Taner Bey sözlerinizin her bir kelimesi çok doğru.
SilHepbirlikte çocukluğumuzu özlüyoruz. Sizinle aynı dönemleri yaşamış biri olarak bunu çok iyi anlyorum da
Benim anlamadığım beğendiğimiz özlediğimiz o yıllları yaşayan annelerimiz de kendi dönemlerine özlem duyuyor. Anneannem de kendi çocukluğunu özlemle anlatırdı. Halbuki bizim çocukluk dönemimizde onlar da vardı.
Hatta anneannemin çocukluk dönemi savaş ve yokluk dönemiymiş . Yine de o o günlere özlem duyardı.
Peki ya neden ?
Bence yıllar geçtikçe çok büyük bir travma olmadığı sürece kötü anılar hemencecik siliniyor hafızamızdan ve tamamen unutmak mümkün olmadığından, akıl sağlığımızın korunması için beyin otomatikman güzel anıları belli yerler,kokular, objeler vs. ile kodlayıp arşive kaldırıyor. Zamanı gelince denk geldiğimiz ufacık bir eşya mesela, bizi alıp hoop o geçmişteki güzel anıya götürüyor. Dolayısıyla aslında özlenen geçmişten ziyade yaşanan güzel anlar. Sonuçta dün yaşadığımız güzel bir anı da "ya ne güzeldi" diye anabiliriz ama yeni olduğu için çok fazla özlem duymayız. Aksini düşünürsek, bir insanın tüm geçmişi kusursuz olamayacağına göre, bu kadar insanın "geçmiş ne güzeldi" demesi ve tüm geçmişin tamamına birden özlem duyabilmesi çok mantıksız. Kimsenin geçmişi özlediği filan yok. Teorim bu ve gerçekliğine de çok inanıyorum. Çünkü bugüne kadar annem hariç"ay iyi ki de geçmiş bitti, ne iyi oldu da günümüze geldik, kurtulduk, ne günlerdi be" diyeni duymadım. Annemin geçmişle derdi de elektrik. Dedemin çiftliği varmış ve annemle birlikte tüm kardeşler okul tatile girer girmez bağda bahçede yardım edermiş. Elektrik yokmuş ve gaz lambalarının yağını fitilini kontrol etmek, değiştirmek annemin göreviymiş. Bu görevi aksatırsa, çok ciddi azar işitirmiş. Kalabalık bir ailenin çamaşırı, bulaşığı vs. düşünülünce elektrik konusunda anneme hak vermemem mümkün değil:)
YanıtlaSilÖncelikle hoşgeldiniz
Silne iyi ettiniz de geldiniz. Konuya bambaşka pencere açtınız.
Güzel yaşanan anlar bu mudur sorunun cevabı, geçmişe hiç özlem duymayanlar neden duymuyorlar acaba.
herkesin aynı şeyi düşünüp hissedeceği tabiki imkansız.
Anneniz zor yıllar geçirmiş belli. Ama işte demek istediğim de bu bu zorluklara rağmenleri özleyenler var.
geçmişi bugün kıyaslayınca en çok dikkatimi çeken şey az biliyorduk çok mutluyduk insanların çoğu aşağı yukarı aynı maddi imkanlara sahipti zenginle fakir arasındaki uçurum bu kadar bu kadar dik değildi ve komşusu aç yatan tok yatmazdı..yediğini içtiğini sergilemek marifet değil aksine ayıptı..sanırım ben geçmişi bu naif özelliklerinden dolayı özlüyorum...ayrıca hepimiz doğal olarak çocukluğumuzu özlüyoruz bence...tek derdimiz tasamız onu mu oynasak bunu mu oynasak günleri...evet bugünkü çocuklar gibi internetimiz yoktu ama sokaklar bizimdi oyunlar bedavaydı...sevgilerimle....
YanıtlaSilAh ki ne ahhh
SilHepsi kabulüm
ama varya işte o ama beni yiyip bitiriyor.
D,yorum ki bizim özlem duyduğumuz çocukluğumuzdaki dönemi de annemiz beğenmiyordu.
Onunkini de annesi
Bizim cocuklugumuz güzeldi yaa, simdi internet araciligiyla oynayabiliyorlar veya bir spora etkinlige filan vermen lazim arkadas bulmalari icin. Bizde öyle miydi her gün arkadaslarla beraberdik.
YanıtlaSilAh Deryacım herkes çocukluğunu arıyor
SilNeden ?
Düşünce gücüm beni senin güzel bloguna çekti Tigris. Sorduğun sorularla alakalı olarak sana bir cevap vereyim mi Tigris? insanlar neden maziye hep özlem duyar? Çünkü mazideki sıkıntılarımızı unuturuz ancak yaşadığımız güzel günleri hep hatırlarız. Bundan dolayı hep nostalji güzel gelir insana. Anlatabildim mi? bilmem.
YanıtlaSilhahahhahhaa alemsiniz.
SilHoşgeldiniz sefalar getirdiniz.
Ah o mazi varya mazi.
ben çözemedim işin sırrını
cümleleri pek toparlayamadım; idare et. Bu ara kafam pek yerinde değil de.
YanıtlaSilNe diyor şair;
YanıtlaSil" gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk"
Ahh ki ne ah.
SilBen çocukluğumu istiyorum
ah ben de 5 ila 15 yaş arasında kalmak isterdim hep. bence bu şeyle ilgili. özellikle mutlu sevgi dolu çocukluk geçirenler, çocukluğunu özlüyor. bugünler kötü değil. ama çocukluktaki gibi görmek dünyayı daha güzel tabii. belki her büyüyen kendi çocukluğunu özlüyor. anne baba sana bakıyor, sorumluluk yok, ayrıca, çocukkken insan şaşırıyor her şeye. büyüyünce de çocuk kalabilenler, dünyaya hep şaşıranlar halen mutlu yaşamaya devam ediyo bencesi :) ancak çocuk yetişkin olmak da iyi değil tabiside :) belki büyüyünce mutlu olamayanlar da özlüyordur geçmişi. büyüklerin dünyası kaka yaaa :)
YanıtlaSilDeeppp kurtar beni
SilYaşla alakalı sanırım. Çocukken eskiye özleyenleri saçmalıyor düye düşünürdüm. Şimdi ben de geçmişi özlüyorum. Zamanla çoğu duyguyu tüketmekle de alakalı olabilir.
YanıtlaSilHehhehheee aramıza hoşgeldiniz.
SilGeçmişi özleyenler derneği kuracağım yakında
Merhabalar.
YanıtlaSilEvet şimdiki zamandan şikayetçi olan ve geçmişe özlem duyanlardan biri de benim. Eskiden bu kadar konfor ve rahatlık yoktu, ama huzur vardı, insanlar güzeldi. İlişkiler güzeldi. Herkes ahdine vefa ederdi ve kimse kimsenin kuyusunu kazmazdı. Eskiden insanlar mertti, sözlerine güvenilirdi. Kimse kimseden ne korkardı, ne çekinirdi, sadece saygı ve sevgi duyulurdu. Şimdi tüm bu güzel değerlerimizi yitirdik. Elbette geçmişe böyle özlem duymaya devam edeceğiz. Ne zamana kadar? Geçmişin o adam gibi adamları oluncaya kadar...
Selam ve saygılarımla.
Ah recep bey nedir bu özleme sebep olan şey ?
SilYa geçmiş geri gelsin ya da geçmişin güzelliklerini şimdide yaşayalım
Geçmişte belleğimizden silemediğimiz eşsiz hatıralar var. Bir de sanırım yaşadığımız anın kıymetini bilemiyoruz. Belki bundan 10 yıl sonra da bu yaşadığımız anı özlemle hatırlayacağız.
YanıtlaSilAynen ben de bunu diyorum.
SilAnın kıymetini bilmiyoruz
Tigris Hanım, aynı şeyleri hissediyoruz aslında. Bizim yaş grubumuzda olan herkes bence eskiye özlem duyuyor. Ben de eskiden kafama takıp ağlıyordum zaman zaman ağlamıyorum artık ama keşke o zamanları yeniden yaşasam dediğim çok oluyor. Bunu nedeni o zaman belki teknolojik imkanlar yoktu ama daha çok insanlık vardı. Komşuluk vardı, güler yüz vardı. İnsanlar bu kadar birbirini sırtından vurmuyordu. Zaman ilerledikçe insanlar daha menfaatçi oldu. Ayrıca teknolojinin nimetleri evet ama aslında o nimetler bizi esir almış durumda. Çoğumuz birer internet bağımlısıyız. Kafalarımızı telefonların, tabletlerin içine gömdük, dış dünyayla ilişkimiz kesildi neredeyse. İşte tüm bunlar geçmişe özlem duymamızı sağlıyor. Benim fikrim bu.
YanıtlaSilMaalesef dönem olumsuzluklarını sunuyor bize.
SilAma gün gelecek bu günleri de özleyeceğiz
Harika, harika, harika bir yazı olmuş Tigris.
YanıtlaSilTeşekkür ederim
SilEskiden yanan sobanın başında herkes toplanılır çaylar yudumlanıp sohbetler edilirdi. Şimdi ise kaloriferli evlerde herkesin elinde bir telefon nerdeyse sohbeti etmeyi, muabbeti unuttuk. (İstisnalar kaideyi bozmaz)
YanıtlaSilMaalesef sanal yaşar olduk.
SilTigris, seksenler özellikle doksanlar çok güzeldi. Keşke yine o günlerde olabilsek:(
YanıtlaSilDönemeyiz. Ama annelerimiz de o dönemleri beğenmiyordu
SilHerkes çocukken hayattan büyük zevkler alıyor,imkanlar ve şartlar ne olursa olsun.Büyüdükçe bir şeyleri sorgulamaya başladıkça yavanlaşıyor her şey.Sorumluluklar şu bu arttıkça artıyor.Ben çocukken geceleri uyumadan önce bugün hiç yaramazlık yaptım mı diye düşünürdüm yoksa oh ne ala,varsa -aman yarın bir yolunu bulur annemden kaçarım der uyurdum.Şimdi kaçacağım bir yerim yok gibi geliyor
YanıtlaSilÖncelikle hoşgeldiniz
SilSanırım sorgulamaya başladıkça kaçıyor tadı her şeyin.
Bence büyüdükçe kirleniyor insanoğlu. Bu kirlilikte bir süre sonra yoruyor ve geçmişi yani o temiz günlerini aramaya başlıyor. Ben de 90 ları felaket özlüyorum. Öyle böyle değil ya :)
YanıtlaSilOfff yaaaa niye büyüdük ki ?
SilNostalji güzeldir.
YanıtlaSilAhh bilmem miii
Sil