Kim Şanslı ?

Çocuklarla yaptığımız etkinlikler sırasında rastgele bir yere oturur, onlara rehberlik ederim. belli bir yer tercih etmem. Onun yanına oturmuşum farkında bile değilim.
 "Bugün ben şanslı günümdeyim ." dedi.
"Niye kız?" dedim.
" Eeee benim yanımdasın da ondan ."dedi. Güldüm.
"Ben her gün kendi yanımdayım hiç kendimi şanslı hissetmedim". deyince
 " Üzülme yarın da ben senin yanına otururum." demez mi? Sözlerine şapka çıkardığım, gerçek  ve karşılıksız sevgiyi ben hep  bu minik yüreklerden öğrendim. keşke her insan 6 yaşını geçmese. Ya da içindeki çocuğa iyi davranıp da onu hep yaşatsa.
  Bazen onlarla öyle şeyler yaşıyorum ki, imkanı yok bir yetişkin beni onlar kadar iyi anlayamaz.
   Çevremdeki yapmacık, bencil, çıkarcı insanlardan kaçtığımda sığındığım liman minik yüreklerim oldu hep.
   Ayşegül de aslına bakılırsa bu sene benim şansım oldu. Yaşından büyük davranışları ve sözleriyle beni düşünce denizinde fırtınaya tutulmuş sandala çeviriyor.
  Yine aynı gün sınıf kurallarını bozan arkadaşlarını uygun bir dille uyardı, bana nasıl yardımcı olurum diye yapmadığı kalmadı. Oysaki ben sadece öğretmeniydim. niyeydi bu bana duyulan karşılıksız sevgi. ben alışık değilim böyle şeylere. Sevdiklerim kırmalıydı, beni darmadağın etmeliydi, ya  da kaçmalıydı.
   O  ve onlar benim şansımdı.
   Ayşegül'e "Artık sen ol bu sınıfın öğretmeni dedim ve yanında sessizce oturup, onu izlemeye başladım. Sınıfı öyle güzel yönetiyordu ki, ben hayran hayran ona bakarken dalmışım.
Usulca beni dürttü , kulağıma şunları fısıldadı."Ben bu işi çok güzel kıvırdım , demi kız " sözüyle kendime geldim. kahkahalarım sınıfta çınladı. Çocuklarla bu sözleri duymamıştı. neye güldüğümü de anlamadılar. Baktım iyice yüz göz olmuşuz. "Sen öğretmensin biraz ciddi ol" Demez mi"EEE dedim artık görevimi geri alıyorum.
 Ahhh  be çocuk iyi ki varsın, ömrümün güzelliği.