KAR'a...

Usul usul yağıyordun ya günlerdir.
Üşenmeden her sabah seriyordun bembeyaz çarşafını.
 Çoluk çocuk ayaklanıp da üstünde tepinince güneş yetişiyordu da silip süpürüyordu bütün kiri pası.
Sen yine geceden hazırlanıyordun sabahın en beyaz umutlarına.
Bu gün de usul usul başladın sonra ne oldu da  birden celallendin ,akşamın karanlığını apak yapıverdin .
Ne iyi ettin,  ne iyi ettin de geldin bu sefer kalın serdin pamuktan yorganını.
Ses soluk kesildi sokaklarda , ışıklar bir bir yandı ve yine sessizce bir bir söner oldu.Bir kedi ,bir sen ve ıssız sokaklar sabahın en beyazına gebe.
Ben mi ? Yarın evdeyim  pencere önünde  tahta iskemlede olacağım bütün gün ve hatta gece .
Kahveyi yalnız içemem bilirsin sözleştiğimiz gibi usul usul gel, gel emi.

Kar'a