12 Nisan 2015 Pazar

Pencere önü sakinleri

Dün sabah erkenden kalktım,camları açıp güneşin enerjisini içimde hissetmek istedim. Perdeyi kaldırdım ki bir de ne göreyim. Benim minik bahçeme kiracılar taşınmış. Perdeyi usulca kapatmak zorunda kaldım. Bir kaç yıl öncesinde olduğu gibi  anne güvercin yuva yapmış .Yavrular çıkıp da uçmayı öğrenene kadar bu cam  açılmayacak , hatta perde kımıldatılmayacak bile .Küçükken yaz tatillerim anneannemlerin üç katlı ahşap evinde geçerdi. Çatı katını kendilerine yuva edinmiş güvercinleri her gördüğümde anneannem" aman yavrum sakın yuvalarını bozma  " diye tembihte bulunurdu. Çocuk aklımla onları korkutmamak için elimden geleni yapardım. Şimdi o günleri yeniden yaşar gibi , anneannemin kulağıma küpe sözünü hiç unutmadan bebek güvercinlerimi  ve onların uçtuğu günü görmeyi umutla bekleyeceğim .

5 yorum:

  1. Ay ne güzel kiracı bunlar... Yavruları da fotolayın olur mu...)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hele bir çıksınlar , fotograflarını çekmez miyim :))

      Sil
  2. Ayy yumurtlamIş anne güvercin yirim ben onları :)

    YanıtlaSil
  3. küçükken büyüklerimiz hep tembihlerdi kuş yuvası görürsen bozma derdi anlamazdık nedenini, ama şimdi merhamet eseri olduğunu anlıyorum. İnsanı insan yapan hoş bir şey. :) Blogunuzda böyle güzel şeyler güzel.
    bende blog yazarıyım. Beklerim : http://arslanyusuf.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil

Öne Çıkan Yayın

Yalnızlığa Dair

Birine bağlanamayacak kadar        kalabalık yalnızlıklarım         var benim .  Tigris