12 Nisan 2015 Pazar
Pencere önü sakinleri
Dün sabah erkenden kalktım,camları açıp güneşin enerjisini içimde hissetmek istedim. Perdeyi kaldırdım ki bir de ne göreyim. Benim minik bahçeme kiracılar taşınmış. Perdeyi usulca kapatmak zorunda kaldım. Bir kaç yıl öncesinde olduğu gibi anne güvercin yuva yapmış .Yavrular çıkıp da uçmayı öğrenene kadar bu cam açılmayacak , hatta perde kımıldatılmayacak bile .Küçükken yaz tatillerim anneannemlerin üç katlı ahşap evinde geçerdi. Çatı katını kendilerine yuva edinmiş güvercinleri her gördüğümde anneannem" aman yavrum sakın yuvalarını bozma " diye tembihte bulunurdu. Çocuk aklımla onları korkutmamak için elimden geleni yapardım. Şimdi o günleri yeniden yaşar gibi , anneannemin kulağıma küpe sözünü hiç unutmadan bebek güvercinlerimi ve onların uçtuğu günü görmeyi umutla bekleyeceğim .
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
ÜÇ BİLİNMEZLİ DÜĞÜN Bir apartmanda altlı üstlü oturan üç komşu. 4.,5.,6. kat komşuları. Birbirlerini sadece ismen bilen, evle ile ilgili b...
-
KASIM Kasım ayı, sonbaharın son demlerini yaşatırken, ağaçlar üzerindeki yapraklar rengarenk bir tabloya dönüşür. Sarı, turuncu ve kızı...
-
Bugün iki sene önce yaşadığım güzel bir anıyı aynı salonda bulunarak heyecan dolu bir mutlulukla yeniden hatırladım. 2022 yılının eylülün...
-
Porsuk Nehri’nin Hikayesi Eskişehir’in kalbinde, Porsuk Nehri sakin bir şekilde akıyordu. Dört mevsim boyunca, nehir çevresindeki yaşamı kuc...
-
DOLMAKALEM Göz alıcı bir şehir, siluetinde yükselen binaları ve karmaşık yollarıyla gözler önünde uzanıyordu. Bu şehir, zamanın unuttuğu bi...
-
Şehir, beton yığınları ve kalabalık sokaklarla dolup taşarken, bir köşede yalnız bir ağaç duruyordu. Etrafındaki gürültüden, insanların tela...
Öne Çıkan Yayın
Yalnızlığa Dair
Birine bağlanamayacak kadar kalabalık yalnızlıklarım var benim . Tigris
Ay ne güzel kiracı bunlar... Yavruları da fotolayın olur mu...)
YanıtlaSilHele bir çıksınlar , fotograflarını çekmez miyim :))
SilAyy yumurtlamIş anne güvercin yirim ben onları :)
YanıtlaSilYaa kaçınılmaz son
Silküçükken büyüklerimiz hep tembihlerdi kuş yuvası görürsen bozma derdi anlamazdık nedenini, ama şimdi merhamet eseri olduğunu anlıyorum. İnsanı insan yapan hoş bir şey. :) Blogunuzda böyle güzel şeyler güzel.
YanıtlaSilbende blog yazarıyım. Beklerim : http://arslanyusuf.blogspot.com.tr/