Narcissus
Öyle heybetli ve güzelmiş ki, bakmaya doyamazmış kendine... Gün boyu ayna karşısına geçip kara gözlerini, incecik burnunu, dar kalçalarını, kıvırcık saçlarını seyredermiş hayran hayran... Bir gün ırmak kenarında gezinirken, sudaki yansımasına ilişmiş gözü... uzanıp, iyice bakmak istemiş. Tam gördüğünde kendini, dengesini kaybedip düşüvermiş ırmağa, kapılıp gitmiş suya...
Yeryüzünün en güzel insanının öldüğünü duyan Tanrı, unutulmaması için O'nu her bahar açan güzel kokulu bir çiçeğe dönüştürmüş.
Narcissus, nergis olmuş.
NERGİZ ÇİÇEGİ
YanıtlaSilnasıl düşünürüm sensiz bir gülü
akşam serinliğinin mor sokaklarında
geceye inat vururken ayışığı karanlığıma
içinde sen yoksan söylediğim şarkının
hiç sevmemişim demektir
ay karanlık gecelerimin
nergis kokan çiçeği.....
DİDEM :Öğretmenim Narcissus -Nergis çiçeğini aynı Özlem ablama benzettim.O da aynı aynanın karşısından hiç ayrılmıyor.
YanıtlaSil