16 Ekim 2018 Salı

Yol Halleri


Her gün kısa minibüs yolculuklarımda payıma ne düşerse kabul eder alırım .
Bir bakarım sinirli bir şoför, son gaz giderken ani bir frenle başımı bir yere çarpmamak için büyük çaba gösteririm.
Bazen bakarım cep telefonuyla son ses konuşan bir yolcu. Kelimeleri öyle bir çeker ki beni, ister istemez kulaklarım misafir olur. İnecek durağa geldiğimde aklım hala konuşmadadır. Acaba devamında ne dediler diye düşğnmeden edemem.
Ya da ne bileyim bazen de kendi hayal denizime yeljen açarım, öykeki; ineceğim durağı kaçıracak hale gelirim.
Bugün de payıma  düşen hayallerle dolu bir yolculuktu. Ta ki o küçük kızın bir cümlesi beni kendime getirdi.
Annesiyle birlikte minibüse bindiklerini yatım yamalak hatırlıyorum. Şeker pembesi bir süveteri ve elinde tuttuğu portakal ona dair hatırladığım ayrıntılardı.
Ben dalmış giderken , kulağıma sözler çalınıyordu ama anlamlı cümleler olarak duymuyordum.
Annesinin maaşımızı alınca dediğini duyar gibi oldum.
Çocuğun“ Anne maaş çantadaki paralar oluyor değil mi?”
Sözü beni kendime getirdi.
Kimbilir ne istedi? Ah nasıl da kaçırdım konuşmanın başını diye hayıflanıp dırdum.
Nasıl da gğzel açıkladı maaşın ne olduğunu.  Maaş Çantadaki paralar.
Çantadaki paralar....
 Off ben artık bunu düşünür düşünür dururum .
Sevgiyle.


32 yorum:

  1. Yaa çocuk kim bilir ne istedi. Benim de aklıma orda kaldı ya

    YanıtlaSil
  2. Her gün yollarda olunca bir sürün insan ve hikayeye tanık oluyor insan :)

    YanıtlaSil
  3. İnsanları izlemeyi bende seviyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sait Faik de müthiş gözlem yeteneği sayesinde çok güzel betimlemiştir insanları.

      Sil
  4. Maaş:) Aslında hesabe geçip eve gelmeden biten şey..öğrenecek yavrucak...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hahahhaa artık yüzünü bile göremez olduk paracıkların

      Sil
  5. Maaş nasıl bittiği anlaşılamayan bir meta. Çekersiniz ve bir anda buhar olur☺

    YanıtlaSil
  6. Maaş annenin çantasına girebilecek kadar uzun kalıyorsa, ne mutlu:) çocum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. heheee çantada olduğuna göre az bir şey kalıyor olmalı

      Sil
  7. Çocuk ruhuyla ne kadar da güzel açıklamış maaşı :) Yol halleri beni de hep etkilemiştir sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet küçüğüm ne güzel açıkladı. bir de konuşmanın başını kaçırmasaydım

      Sil
  8. Maaş mı? Asla bankadan çekilemiyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bir bankadan ötekine el değiştiriyor o kadar

      Sil
  9. Yolculuklarda ister istemez insan kulak misafir oluyor.Ben de çok düşüncelere dalarım.Anne, çocuğuna sabretmeyi öğretmek için maaşı alınca demiş olabilir.

    YanıtlaSil
  10. Telefon konuşmasıyla ilgili komik bir anım var:
    En ön koltukta oturan kadın gayet yüksek sesle birşeyler anlatıyor arkadaşına. Benim arkam da oturan adam da kendi kendine, kadının her söylediği cümleye yorum yapıyor. "Ee sen de öyle yapmayacaktın", "Bence şunu yap"gibi gibi. Kimse duymuyordu ama ben gülmemek için zor tuttum yol boyunca kendimi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hahhahhaa güldürdünüz beni. Çok hoşmuş. Ben duramazdım gülerdim ama

      Sil
  11. Çocuklar isteklerine kavuşsun, hep mutlu olsunlar :)

    YanıtlaSil
  12. Yol hikayeleri bitmez kalabalık şehirlerde:)).Sevgiler

    YanıtlaSil
  13. Merhabalar.
    Siz herhalde kısa minibüs yolculuklarında en çok iyi hallerle karşılamışsınız. Ne kadar iyi bir durum. Çocuklarımız bazı durumları öyle güzel açıklıyor ve anlatıyor ki; biz büyükler olarak onlardan hiç böyle bir yaklaşım beklemediğimiz ve karşılığında onlara farklı alternatif bir açıklama da getirmediğimiz gibi, onların söylediklerini tasdik etmek durumunda kalıyoruz. Onlar bazı konuları bizlerden çok daha güzel açıklıyorlar. Tabi maddi imkanları kısıtlı olan aileler de çocukların bazen çok masumane isteklerini bile yerine getirememenin ezikliğini yaşamakla birlikte çocuklara eften püften mazeretler ileri sürüyorlar.

    Toplu taşıma araçlarında saatlerce telefon konuşması yapan, yanındaki yol arkadaşı ile yüksek sesle ve yine saatlerce sohbet edenlerden gına geldi. Ben hiç tahammül edemiyorum ama, yine de sabretmek durumunda kalıyorum. Çünkü kimseye bir şey söylenmiyor. Adam kendi vazifesini bilmiyor, sen hatırlatınca da zoruna gidiyor ve zeytinyağı gibi üste çıkmak için, inadına seninle cebelleşiyor.

    Hele de şu minibüs şoförlerinin birbirlerinden yolcu çalmak için yaptıkları telefon muhabbeti yok mu, insanı deli ediyor. Önünden giden ve arkasından gelen minibüsü cep telefonu ile hareket noktasından, ya da ahbap oldukları diğer şoförlerden sorma muhabbetine de sinir oluyorum.

    Kısa minibüs hallerinde daha anlatılacak o kadar çok detaylı konu ve hadiseler var ki, her biri kısa bir hikaye olur ve bu hikayelerden de kocaman bir hikaye kitabı ortaya çıkar.

    Güzel ve anlamlı bir paylaşımdı. kaleminize , emeğinize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim. Selam ve saygılarımla birlikte en Güzel'e emanet olun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba hoşgeldiniz Rece Bey
      İnsan insanlığının gereğini unuttukça heryerde istediği gibi davranmayı kendine bir hak olarak görüyor. Buna bir dur diyen de yok.
      Böyle olunca , kuralsızlık karmaşasında bizler rahatsız olduğumuzla kalıyoruz.
      Bilemiyorum bu gidişin sonu ne olur.
      Selamlar

      Sil
  14. Insanlarla yolculugun her günü ayri bir macera 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Deryacım hele burada ne insanlar var görsen şaşarsın

      Sil
  15. Ne güzeldir minibüslerde yaşanan hikayeler. Maaş cüzdanda zaman geçirebiliyorsa ne kadar şanslılar.

    YanıtlaSil

Öne Çıkan Yayın

Yalnızlığa Dair

Birine bağlanamayacak kadar        kalabalık yalnızlıklarım         var benim .  Tigris