Sevgi Yüzü Güldürür

Selam Cafeciler
Biliyorum epeydir Ayşegül'den haber bekliyorsunuz.
Okulun son günleri iyice duygusal oldu.
Ayrılığın hüznü üzerine çöktü kaldı.
Gerçi o okulun ilk günü yeni okuluna gidecek ertesi gün hemen bana gelecek.
Ne güzel hayallerle gönlümü alıyor, beni teselli ediyor.
Yanımdan bir dakika ayrılmıyor.
Benim için de çok zor geçiyor günler, öyle alıştım ki ona
Tatil ikimiz için de ilaç olacaktır.
Yaşadığımız diyalogların en güzelini sizlerle paylaşmak istedim
Ki Ayşegül de ancak böyle bir final yapardı.

Şu pırıl pırıl elbiseyi giyip gelmiş. 

Öğretmenim bak ne göstereceğim? 

“ Sevgi yüzü güldürür.” 

Dedi ve pulları aşağı kaydırarak kalpteki sevgi yazısını gülen yüze çevirdi. 

Senin sevginle benim yüzüm de kalbim de hep gülüyor ve hep de gülecek. 

Bir sihir gibi dünyama girdin.  tıpkı o cılız parmaklarının pullara dokunuşu  gibi birden kalbimi güldürdün. 

Güle güle benim ,minik yüreğine en kocaman sevgiyi sığdıran ,güzelliğim. 

Yolun bahtın hep açık olsun. 

Bendeki yerin denizler kadar engin . 

Güle güle küçüğüm

Mutlu yüzüm

Gözbebeğim

Sevgiyle

13.06.2019 

Not: bu resimde okul bloğu hakkındaki düşüncelerimi soruyordu. 

Okul bloğu dediği onu sizinle tanıştırdığım, benim cafenin ta kendisi.

 Sizlerin Onu çok sevdiğinizi, benim de onunla ilgili yaşadıklarımı yazmaktan çok mutlu olduğumu söyledim.  Meşhurum ben demeyi ihmal etmedi, gülümsedi.

Giderayak röportaj da yaptı ya benimle. 

Of ya gözüme toz kaçtı

Ayeşgül'ün diğer maceraları için
     tık tık
    burada
    Tık tık
    burada
    tık tık
   burada
   tık tık
   burada
  tık tık
 

Kar Başladı

Bonndorf 

Günaydın Dostlar
Şu an saat 08.16 sizden iki saat gerideyim.
Öğlen uçağım kalkıyor.
10 gün o kadar yoğun geçti ki, sözde ben fırsat bulup size gördüklerimi yazacaktım ama nerde
Karaormanları, karnaval hazırlıklarını, konstanz’ı, st. Baslien’i , Tuna Nehri’nin doğduğu yeri, Ren Nehri Şelalesi’ni , Frieburg’u o güzelim dağ evlerini ve daha nice güzellikleri geride bırakmanın burukluğu çöktü üzerime.
Burdada çok çalışmanın ve insanca yaşamanın medeni olmanın güzelliklerini görünce bırakıp gidesim gelmiyor.
Of ya ayrılıkları hiç sevmiyorum.
Kar da başladı ben gidiyorum 

Yoklugun Dayanilmaz Hafifligi

Yoklugun Dayanilmaz Hafifligi 

Sen geldiğinde ben olmayacağım,

Yokluğunda nasıl ki yok oluyorsam 

Aynen öyle bulamayacaksın beni. 

Bana kızdığında bir kere daha ölen ümitlerim şimdi, 

yokluğumla sonsuzlaşacak

 Yaktığın ateşin külleri saracak gökyüzünü

Gözüne kaçan zerrelerim ağlatacak seni. 

Bana son perdeden saydığın sözlerin acı tadında  o gün gelecek aklına 

Bir ah çekeceksin 

Ve ben hiç olmayacağım

Daha önce olmadığım kadar 

Eski emanetler dükkanında yitireceksin sevgimizi

 Ve Hiç senin olmayacak beni
Benimle kal diyemem
Yokluğun dayanılmaz hafifliğinde.