Bazen öyle tarifi mümkün olmayan olaylar yaşarsın ki özlem duyduğun eski günlere hızla geçiş yaparsın. Ama rüyada mıyım diye de kendini sorgulamadan geri durmazsin.
Sahi kaç gündür ben ne yaşadım?
24 kasım haftası öğretmen olduğum için bende hep özeldir.
Bu sene de yine heyecanla haftaya başlamıştım.
İki hafta önce il çapında düzenlenen anı yarışmasına naçizane ben de katılmıştım.
Ancak hiç ümitli değildim. Zira gönderilen maille ilgili sorun yaşanmıştı ve yazı ikinci defa gönderilmişti.
Salı günü okuldan yorgun argın eve geldim ve uyumuşum. Uyandığımda telefonumda dört tane cevapsız çağrı vardı.
Mesai saatleri çoktan bittiği için numarayı aramam fayda etmedi . Milli eğitim neden aramıştı beni.
Aklıma yarışma hiç gelmedi ümidim yoktu çünkü. Kafamda sorularla oldukça geç bir saatte uyudum. Uyumamla birlikte büyük bir panikle uyanmak da bir oldu. Müthiş Korkunç Bir sarsıntı. Evet malumunuz o korkunç depreme ben de şahit oldum.
Sabah sersem gibi okula gittim. O korkuyla kimin aklına gelirdi ki telefonun sırrı .
Müdürünün "aradın mi "sorusuna" neyi "demem üzerine aklım başıma geldi.
Numarayı çevirdim ama nafile .benimle iletişime geçen kişiyi koydunsa bul?
Başka bir görevli kurs için aramıştır şefimiz demesi üzerine ben yine olağan işlerime geri döndüm.
Aradan bir saat geçti geçmedi. Bu sefer GSM operatörlerinden bir numara beni aradı. "Ben mem'den arıyorum yarışmanın birincisi oldunuz ." O şokla bir iki dakika cevap veremedim .
Sevinse mi şaşırsam mı bilemedim.
Müdürünün yanında aldım soluğu." Birinci oldun değil mi?" Dedi. O an muzipligim tuttu. "Ne birinciliği ya hu anne eğitimi kursu acacakmisim. " Deyince müdürünün yüzü görülmeye değerdi. Kandırdımmm diye haykirinca biliyordum biliyordum diye nasıl sevindi anlatılamaz.
Ama ben hala inanamıyorum ki.
Eve geldim kimseye de bir şey söylemedim. Bu sırada şef yine aradı ödülünüzü Vali bey takdim edecek dedi mi? Hadi bakalım şimdi sabahlar da olmaz.
Zor bir geceden sonra tören saatinde belirtilen yere ulaşıyoruz. Müdürünün refakati bana güç veriyor. Ama ben hala başka dünyalarda töreni izliyorum. Bir arkadaşımın davetlisi hibi gelmişim. Ta ki adım anons edilip de alkış tufanı altında sahnedeki yerimi alınca eski günlerdeki gibi sahnenin büyüsü birden beni kendine çekti. Büyüdüm , büyüdüm, büyüdüm. Sunuculuk yaptığım gibi Konserlerde hissettim kendimi.
Dedim ya ben hala başka hülyalarda. Dönüp dönüp hatırladığım ve hatta yeniden yeniden yaşadığım o görkemli günlerde takılıp kalmış bir kere gönlüm.
Yaşadığım ve kaleme aldığım anı çok hazin olsa da bu başarı bende özlediğim günlerin mutluluğunu yeniden yaşattı ya?
Bir başka duygulardayım. Bir başka rüyadayım.
Kaç günün yoğunluğundan tebriklerden fırsat bulup da
yazamadıgim duygularımı hediye edilen teknolojik kalem diye nitelendirdigim tablete ancak dökme fırsatı buldum.
Bundan sonrasında bakalım hangi anılarımın , hangi sırlarımın tanığı olacak.
Bakalım sahnenin o büyülü dünyası beni bir daha koynuna alacak
Sevgiyle.
