Bugün sohbet sırasında ortanca yeğenimin küçüklük anılarından biri aklıma geldi ve hepimizi gülümsetti.
Yeğenim küçükken, çok yemek seçerdi ve tabağında hep yemeğini yemeden bırakırdı . Bu duruma çok üzülen anneannesi “Eylül’cüm bak tabağında yemek bırakırsan develer arkandan seni kovalar “demiş. Bizimki de nazlana nazlana yemiş. Neyse gel zaman git zaman abisinin arkadaşlarından biri eve ziyarete gelmiş. Yemek yemişler ve gelen misafir arkadaş yemeğini tabağında yarım bırakmış. Bizim küçük akıl küpü durur mu hemen cevabı yapıştırmış. İlayda abla tabağında yemeğini bırakırsan develer seni kovalar demiş.
İlayda bir kendi tabağına bir de bizimkinin tabağına bakmış. Her zamanki gibi tabakta yemek duruyor.
Eeee Eylül sen de yememişsin bak tabağında duruyor yemeğin. Develer seni de arkandan kovalayacak deyince
“Benim develer alışkın .” Demesiyle yemeği bitirmişler mi bilmem ama bir kilo pirzola yerine geçecek kahkahaları koyvermişler.
